PĘDZLE I AKCESORIA

Pierwsze pędzle zostały wynalezione najpóźniej w 3 tysiącleciu p.n.e. w Chinach, i służyły głównie do kreślenia znaków chińskiego pisma. Przez bardzo długi czas były podstawowym przyrządem pisarskim w Chinach i na Dalekim Wschodzie. Pędzel składa się z trzonka, skuwki oraz włosia. Służy do przenoszenia i nakładania farby na malowaną powierzchnię. Pędzle mają zastosowanie w różnych technikach malarskich takich jak: malarstwo olejne, malarstwo akrylowe, enkaustyka, malarstwo temperowe czy akwarela. Używa się ich także do malowania i pisania tuszem (kaligrafia), oraz w technikach rysunkowych (np. lawowanie) czy w technice pastelowej.

Pędzle możemy podzielić według kilku kryteriów.

twardości i rodzaju zastosowanego włosia.
technik, do których możemy pędzla użyć.
kształtu lub budowy.

Podział wg twardości i rodzaju zastosowanego włosia.

Pędzel o miękkim włosiu – Może być zrobiony z włosia kuny, wołu, wiewiórki lub sztucznych włókien. Używany w malarstwie akwarelowym i olejnym. Nabiera dużą ilość rozcieńczonej farby bez jednoczesnej zmiany kształtu.

Pędzel sobolowy – syntetyczny jest dobry do większości prac związanych z malarstwem. Jest jednak mniej sprężysty niż pędzel czysto sobolowy.

Pędzel o twardym włosiu (szczeciniak) – pędzel ze świńskiej szczeciny, stosowany głównie w malarstwie olejnym. Włosie jest szerokie, dzięki czemu pędzel może nabrać dużo gęstej farby, nie tracąc kształtu. Przydatny do mieszania farb i pokrywania dużej powierzchni jednolitym kolorem.

Oprócz pędzli wykorzystuje się także szpachle malarskie które służą do nakładania, rozprowadzania i mieszania farby na powierzchni obrazu.

Prehistoryczni malarze jaskiń nie potrzebowali sztalug, bo malowali bezpośrednio na ścianach. Dopiero kiedy pojawiło się zapotrzebowanie na malowanie portretów na dających się przenieść płaszczyznach, pojawiły się pierwsze statywy. Sztalugi były używane od czasów starożytnych Egipcjan.

Sztaluga - stojak, najczęściej o trzech nogach, skonstruowany z drewnianych listew, na którym malarz umieszcza na odpowiadającej mu wysokości obraz w czasie malowania.

W dziejach malarstwa występowały różne rodzaje sztalug o zróżnicowanych kształtach; używane obecnie typy, zarówno cięższe pracowniane, jak i lekkie składane, plenerowe, wykształciły się w XIX wieku.

Kolejnym ważnym akcesorium malarski jest paleta.

Paleta malarska to prosty przyrząd malarski w postaci płytki lub bardzo płytkiej kuwety, służący do rozmieszczania farb potrzebnych w procesie malowania oraz ich swobodnego mieszania, rozcieńczania lub łączenia z mediami malarskimi.

W starożytności (np. w Egipcie) paletami najczęściej były duże muszle, które tez służyły do rozcierania farb. W XV w. palety miały przeważnie kształt prostokątny i uchwyt, a rzadziej otwór na kciuk. Używanie palet ciemnych, w kolorze naturalnego drewna datuje się dopiero od XVII w., kiedy to zaczęto malować prawie wyłącznie na barwionych zaprawach malarskich, tzw. bolusowych. W XVIII w. przeważały drewniane palety owalne, dość dużych rozmiarów, z otworem na kciuk.

Wyróżnia się kilka rodzaji palet: