Od czasów starożytnych do barwienia szkła i ceramiki używano błękitu smaltowego. Sole kobaltu, które nadają smalcie charakterystyczny niebieski kolor, zostały zidentyfikowane w XVIII wieku. Techniki wytwarzania błękitu kobaltowego, chemicznie czystej soli kobaltu i tlenku glinu, zostały opracowane w 1802 roku. Błękit kobaltowy to półprzezroczysty pigment o niskiej do umiarkowanej sile barwienia. Po wyschnięciu wydaje się jaśniejszy i mniej nasycony. Cząsteczki pigmentu są duże i ziarniste. Różnice w sposobie mielenia i mieszania pigmentu prowadzą do znacznych różnic w jego działaniu u różnych producentów.
- właściwości krycia - farba półkryjąca
- światłoczułość - wysoka odporność na światło
JÓZEFIŃSKA 47
30-529 KRAKÓW 