Pigmenty Suche

Czerwona ochra to pierwszy barwnik użyty przez człowieka. Ten gliniany proszek naturalnie zabarwiony hematytem do dziś pełni funkcję pigmentu. To pierwszy z wielu odcieni czerwieni odkrywanych z biegiem czasu przez kolejne kultury na całym świecie. Przez tysiące lat czerwony pigment uzyskiwano choćby z owadów z dużej rodziny pluskwiaków z rodziny Coccoidea. Tego rodzaju czerwień nazywa się czerwonym lakiem. Nazwa pochodzi od użycia gumy lac, żywicznego składnika tworzonego przez owady z gatunku Laccifer lacca w Indiach, przy pomocy których wytwarza się pigment. Stosowanie podobnej metody w Ameryce Południowej poskutkowało stworzeniem czerwieni karminowej, a w Europie – barwnikiem kermes, który cieszył się ogromną popularnością aż do XVII wieku. Pigmentów pochodzenia naturalnego używa się do dziś, nawet w produkcji żywności – jako składnika o symbolu E120 ze względu na jego nieszkodliwość. Rośliny stanowią kolejne naturalne źródło pigmentów – chociażby indygo, które po raz pierwszy odkryto w Peru ok. 6000 r. p.n.e. Mimo to większość pigmentów uznawanych dzisiaj za naturalne ma toksyczne „pochodzenie”.
Jeden z najbardziej powszechnych kolorów, chińską czerwień, uzyskiwano z cynobru – minerału z zawartością rtęci. Pierwsze wzmianki o stosowaniu chińskiej czerwieni pochodzą z okolic roku 5000 p.n.e. i dotyczą Chin, Hiszpanii i Turcji. Następnie znalazła one zastosowanie u Olmeków, Majów i Rzymian. Posiadająca pochodzenie mineralne minia ołowiowa była używana w starożytnej Grecji, a później w Rzymie. Uzyskiwano ją poprzez spalanie fragmentów cerusytu, zwanego też białym ołowiem, i wykorzystywano w średniowieczu do ozdabiania książek – stąd nazwa kierunku w sztuce: malarstwo miniaturowe. 
Znajomość historii wytwarzanych przez człowieka barwników może podważyć nasze poglądy o tym, co jest naturalne, a co nie. Kolory stanowiły przedmiot eksperymentów na przestrzeni tysiącleci, a niektóre z prac nad kolorami przybierały osobliwą formę. Brytyjski malarz William Turner używał farby na bazie wody o nazwie żółcień indyjska, którą uzyskiwano z moczu krów karmionych mango. Fascynować może fakt, że najtrudniejsze w produkcji kolory stawały się z czasem jedną z oznak wysokiego statusu społecznego danej osoby. Na szczególną uwagę w tym kontekście zasługuje błękit ultramarynowy, który wytwarzano ze ścierania skał lapis lazuli, a następnie używano w czasie renesansu do malowania obrazów, na które mogli sobie pozwolić tylko najbogatsi. 
Wbrew pozorom syntetyczne pigmenty zaczęto wytwarzać dawno temu. Wiadomo, że błękit egipski, stworzony przy użyciu formuły, którą obecnie uważa się za zaginioną, powstał już w 3250 r. p.n.e. Z kolei Chińczycy zaczęli wykorzystywać reakcję utleniania do tworzenia kolorów w porcelanie już tysiące lat temu. Jednak dopiero stworzenie błękitu pruskiego około 1706 roku przez producenta farb Johanna Jacoba Diesbacha znacząco przyśpieszyło produkcję syntetycznych pigmentów.
Brak produktów do wyświetlenia
Oprogramowanie sklepu internetowego Sellingo.pl