Połączenie pigmentu i oleju z orzecha włoskiego daje wspaniałe właściwości, prawdopodobnie ze względu na jego mniejszą zdolność jako środka zwilżającego, co skutkuje mniejszą zawartością pigmentu w rzeczywistej mieszanej farbie, a tym samym zwiększa przezroczystość i subtelniejsze mieszanie się z kolorami. Istnieje niedokładny materiał opublikowany przez niektórych kolorystów, że olej z orzechów włoskich jełczeje i dlatego nie należy go traktować jako oleju schnącego, co jest całkowicie nieprawdziwe! Był używany razem z olejem lnianym przez wieki i znalazł uznanie niemal wszystkich artystów, którzy z nim pracowali. Większość artystów, uwielbia to! Zastosowanie oleju z orzecha włoskiego w farbie sięga jeszcze dalej, niż w przypadku lnu. Kiedy XV-wieczni artyści zaczęli dodawać olej do swoich barw temperowych, oczywistym wyborem wydawał się olej z orzecha włoskiego. Jan van Eyck we Flandrii i Antonello da Messina we Włoszech obaj znali jego właściwości manipulacyjne; od tamtego czasu był on powszechnie używany przez prawie wszystkich wielkich artystów, bardziej zależało od tego, kto go nie używał, niż kto używał. \nArtyści scharakteryzowali jego fakturę słowami „zmysłowy” i „jedwabisty”. Z pewnością jest w nim przepływ, który różni się od tego, którego doświadcza się przy stosowaniu innych olejów. Można wyczuć, że to musiał być jedyny sposób, dzięki któremu barokowi portreciści osiągnęli te precyzyjne, ale kremowe akcenty kołnierzyków z kryzą i jedwabiu. Zachowując właściwości, które tak cenimy w ołowianej bieli, olej z orzecha włoskiego nadaje tej farbie chłodną gładkość, która jest dość wyjątkowa. Niektórzy artyści, którzy tego próbowali, mówi, że od teraz będą malować tylko tą bielą.
Do wyciśnięcia farby potrzebny jest wyciskacz do kartuszy gdyż farba jest w kartridżu.
- właściwości krycia - farba kryjąca
- światłoczułość - wysoka odporność na światło
JÓZEFIŃSKA 47
30-529 KRAKÓW 